Tasavvuf, bütünlüğün olgunluğa doğru ilerlemesi için verilen bir eğitimdir. Bu eğitim, yolculuk manasında ‘seyr’ ve seyahat manasında ‘süluk’ olarak Seyru Süluk diye isimlendirilir. Bu yolculukta, seyyah, cahillikten bilgiye, şer özelliklerden hayıra ve birlik’e ve kendi varoluşundan Allah’a yürür.
Bu tasavvufi süreç temel olarak mürşid-derviş, usta-çırak ilişkisinde varolur ve tipik olarak da bu manevi bir aile ile, tarikatte bulunan diğer arayışçılar ile desteklenip, geliştirilir. Seyahat ‘biat’ ile başlar: Derviş ve Şeyh’in birbirlerine verdikleri söz. Seyahatin tüm iniş, çıkışlarında, dönemeçlerinde, sıkıntılarında, kendisini olgunluğa yükselen basamakları çıkmaya adamış olan Derviş’e, Mürşid’i tarafından rehberlik edilecektir.
Seyru Süluk, dağılmış olan dikkati toplar ve iradeyi güçlendirir. Bu yolculukta sebat edilerek, yavaş yavaş nefs arınır ve gün be gün yolculuk esnasındaki her türlü şartlara alışarak iyi eğitilmiş bir at gibi davranmaya başlar.