Soefisme, Tasawwuf is een manier van leven.
Door deze manier van leven, wordt een diepere identiteit ontdekt en ervaren. Deze diepere identiteit, overstijgt de reeds bestaande persoonlijkheid, is in harmonie met alles wat in het universum bestaat. Deze diepere identiteit of de essentiële zelf heeft vermogens tot bewustzijn, handelen, creativiteit en liefde die ver boven de vermogen van de oppervlakkige persoonlijkheid uitsteekt.
Soefisme is een levende leer. Zijn bron is Allah en de bemiddelaar die deze overbrengt is de mens. Deze overdracht is het werk geweest van vele toegewijde en verlichte leraren gedurende de geschiedenis. Het is belangrijk dit als een levende les te herinneren, Soefisme kan alleen verinnerlijkt worden door ervaring en door spirituele werk in onze dagelijks leven.
Soefisme is een traditie van verlichting die de Haqiqah (essentiële waarheid) door de tijd heen draagt. Deze traditie dient echter de worden verstaan in een levendig, dynamiek zin. De uiting ervan beperkt zich niet tot de religieuze en culturele vormen uit het verleden. De waarheid van ervan vraagt om een verfrissende uitdrukking ten alle tijden. Soefisme zal in al deze uitingen voor altijd een uitdaging zijn voor al te materialistische maatschappij. Het is en blijft kritisch tegenover al te “wereldse” en alles dat ervoor zorgt dat we de Goddelijke Werkelijkheid negeren en vergeten. Het is en blijft een weg die ons leidt uit het labyrint van de seculaire en commerciële cultuur te komen. In deze zin is Soefisme een directe uitnodiging tot zingeving en welzijn.
Het Soefisme, zoals wij dat kennen ontwikkelde zich binnen de culturele matrix van de Islam. De Islamitische openbaring presenteerde zich als de uiting van de wezenlijke boodschap wat gebracht is aan de mensheid door de profeten van alle tijden.
De Quran erkent 120,000 profeten of boodschappers die geweest zijn om ons wakker te maken uit onze zelfzuchtige egoïsme en ons aan onze essentiële spirituele aard te laten herinneren. De Quran bevestigt de geldigheid van eerdere openbaringen, terzelfder tijd verklaart het ook dat de oorspronkelijke boodschap mettertijd vaak werd vervormd.
Historisch gezien stond het Soefisme niet los van de essentie van de Islam. De ware leraren van het Soefisme kwamen tot verlichting door een keten van overlevering terug te gaan naar Hz. Muhammed (saws). Hoewel ze het niet eens waren met zekere interpretaties van Islam, hebben zij de essentiële geldigheid van de Quranische openbaringen nooit betwijfeld; noch waren zij fundamentalisten in die zin dat ze in hun interpretatie van die openbaring star waren of andere geloven in diskrediet brachten. Meestal vertegenwoordigden zij het hoogste wat in de Islamitische cultuur bereikt is en waren een bron van tolerantie en gematigdheid.
In den beginne vanaf zijn oorsprong van de tijd van Hz. Muhammed (saws) is Soefisme organisch gegroeid als een boom met vele takken. Deze takken zijn Tariqahs (de wegen) genoemd. De oorzaak van de vertakking was meestal dat er een verlichte leraar wiens methoden en bijdragen aan de leer voldoende waren om een nieuwe vertakking en verdere groei te bewerkstelligen. Deze Tariqahs zien elkaar over het algemeen niet als rivalen.
Als er iets is wat het Soefisme als de centrale waarheid erkent is het de eenheid van Zijn; wij zijn niet gescheiden van het Goddelijke. De eenheid van Zijn is een waarheid, onze tijd is in een uitstekende positie om dit emotioneel te waarderen vanwege de inkrimping van onze wereld door middel van nieuwe media, communicatie en mobiliteit; en ook intellectueel vanwege de ontwikkelingen in de moderne wetenschap. We zijn Een: één volk, één ecologie, één universum, één wezen. Als er één waarheid is, is het dat we allemaal een integraal onderdeel zijn van de Ene, niet gescheiden. Het besef van deze waarheid heeft zijn invloeden op ons gevoel en wie we zijn, op onze relaties tot anderen en alle aspecten van het leven. Soefisme gaat erover dat we ons in beweging laten zetten door de stroom van liefde die door heel het leven gaat, de eenheid achter de vormen.
