Het niveau van de Dhikr verandert afhankelijk van degene die de Dhikr doet. Sommige mensen reciteren de naam van Allah, omdat ze gezegend zijn met de gave van de Islam. Sommige reciteren Zijn naam omwille van de traditie en de gemeenschap. En sommige reciteren Zijn naam vanwege hun dankbaarheid voor hun Dhikr; zodanig dat hun hart in stukken breekt, hun tong wordt vastgebonden, hun verstand ondersteboven draait. Ze zijn volkomen verbijsterd voor Zijn grootsheid, ze zijn vol ontzag met Zijn Muhabbat. Ze weten dat alles bestaat door Hem.
Dhikr heeft twee soorten; de Dhikr, die angst en verschrikking ontwaakt en de Dhikr die passie en Muhabbat ontwaakt in de voordrager. De Dhikr, die angst en verschrikking ontwaakt is de Dhikr van degene die Allah in zijn eigen essentie reciteert. Hij weet dat de reden dat hij Zijn naam reciteert, omdat Allah hem aan het reciteren is. En hij weet dat hij in staat zal zijn om Hem te reciteren, alleen door opnieuw Hem te reciteren.
De andere Dhikr is de Dhikr die Allah heeft gereciteerd in de eeuwigheid waar geen wezens, zelfs de wereld niet bestaat. Bij deze recitatie, begrijpt die persoon dat Allah hem reciteert sinds voor de tijd en tot na de tijd.
Ondanks dit heeft de verlangens van zijn Nafs zijn Dhikr verward en gemengd in dingen die hem onwetendheid geven. Er is een groot verschil tussen de persoon die de aanwezigheid van al-Haqq bereikt via de Dhikrullah te hebben begrepen, en de persoon die de aanwezigheid van al-Haqq bereikt door middel van zijn zegeningen en zijn gaven te hebben begrepen. Weet dat de herrinneringen van de dienaars van Allah alleen mogelijk is door de herrinnering van Allah aan Zijn qull. Net als de stof onder de regendruppels…