Gençliği, Eğitimi, Dussukîye Tarikatının Meydana Gelişi:
İbrahim Dussukî Hazretleri, eğitim ve öğrenimine Dussuk’ta başladı. Küçük yaşta Kur’an-ı Kerim’i ezberledi, Şafii fıkhı üzerine eğitim görerek fakih oldu. Arapça, Farsça, Süryanice ve İbranice’yi öğrendi. Babasının mensubiyeti itibariyle, kendisi de Rifaiyye tarikatından hırka giydi. Sühreverdiyye tarikatının büyüklerinden Necmüddin Mahmud Isfehani’den ilim aldı ve feyzlerinden istifade etti. Ebu’l Hasan’ı Şazeli’den ilim aldı. Abdürrezzak Hazretlerinin teveccühlerine kavuştu. Abdüsselam Bin Mesiş Hazretlerinin ruhaniyetinden feyz aldığı gibi, Peygamber Efendimizin (s.a.v.) ruhaniyetinden vasıtasız olarak feyz aldı. Sühreverdiyye, Şazeliyye ve Şeyh Ebu Medyen Mağribi’nin mensub olduğu Medeniyye yollarından da hırka giydi. Zamanın tasavvuf büyüklerinin sohbetlerinde bulunup, dört yolda da kemale erdi. Tasavvufta yüksek derecelere erişerek, Seyyid Ahmed er-Rifaî (k.s.) Seyyid Abdülkadir Geylanî (k.s.) ve Seyyid Ahmed el-Bedevî (k.s.) Hazretleri ile birlikte dört büyük Kutub’dan biri oldu. Gavsiyyeti kübra makamına ulaşan İbrahim Dussukî Hazretleri Rıfaiyye, Sühreverdiyye, Şazeliyye ve Bedeviyye yollarının adab ve usullerini birleştirerek Dussukîye yolunu meydana getirdi.
Seyyid İbrahim Dussukî Hazretleri, yirmi yıl gibi uzun bir süre, köşesine çekilip mücahede ve tefekkürle meşgul oldu. Bu hali, babasının vefatına kadar devam etti. Babasının cenaze namazının kılınması ve defin edilmesinden sonra, tekrar köşesine çekilip münzevi hayata devam etmek istediyse de dostlarının arzusu üzerine bundan vazgeçti. Çevresindeki kişilerle bildiklerini paylaşmaya, tarikat erkânını göstermeye ve onları irşâd etmeye başladı. Çok sayıda talebe yetiştirdi. Din ilimlerine vukufiyetinin yanında; Arapça, Farsça, Süryanice ve İbranice’yi çok iyi bilip konuşması, hem etki alanının genişlemesine, hem de çeşitli çevrelere ulaşmasına vesile oldu.
Cömertliği ve şefkati ile tanınan Seyyid İbrahim Dussukî Hazretleri, ömrünü İslam yoluna hizmet etmekle geçirdi. İnsanların doğru yola kavuşması için çok çaba gösterdi. Geceleri uyumaz, zamanını ibâdet ve dua ile geçirirdi. Gündüzleri talebelerine ders verir, sünnet olduğu için öğleden önce bir süre uyuyarak kaylûle yapardı. Ömrünün sonlarına doğru, nakiblerinden birine; “Ezher Câmii’nde ders vermekle meşgûl bulunan kardeşim Mûsâ Dussukî’ye git. Selâmımı söyle ve ona de ki, zâhirinden önce bâtınını temizlesin. Gurur, kibir, hased, ucb gibi bütün kötü huylardan kalbini muhafaza etsin,” buyurdu. Nakib derhal yola çıkıp, Şeyhin emrini kardeşine ulaştırdı. Kardeşi o sırada ders veriyordu. Dersini yarıda bırakıp, derhal Dussuk’a gitti. Yanına ulaştığında, Seyyid İbrahim Dussukî Hazretleri’nin seccade üzerinde Allahü teâlânın rahmetine kavuşmuş olduğunu gördü. (H. 677/ M.1277)